خوشنویسی |

هنر خوشنویسی
خوشنویسی در آسیای شرقی و خاورمیانه به عنوان یک هنر مهم در نظر گرفته می شود . این هنر ، سبک نوشتن باستانی است ، که هنوز هم در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. کلمه "خوشنویسی" از کلمات یونانی ، Kallos و Gaphe گرفته شده است که به ترتیب به معنی "زیبا" و "نوشتن" می باشد. از این رو معمولاً از آن به عنوان دست خط زیبا یاد می شود. این هنر نوعی از هنرهای تجسمی است که با نوشتن معمولی بسیار متفاوت بوده و برای خلق هر حرف به مهارت خاصی نیاز دارد. در حقیقت ، برای ایجاد هر حرف ، مجموعه خاصی از ضربه ها و خطوط با قلم های مخصوص ایجاد می شود . این هنر یکی از چشمگیرترین و جذاب ترین مظاهر فرهنگ ایرانی در دوره پس از اسلام است هم چنین در کتاب مقدس مسلمانان _ قرآن _ دائما به خوشنویسی تاکید شده است .
پیش از این ، قبل از اختراع دستگاه چاپ و ایجاد چاپخانه ها ، کتاب ها دست نوشته می شدند ، که در آن اساتید ماهر از انواع قلم های آغشته به جوهر استفاده می کردند تا متن را روی پارچه ثبت کنند. با وجود ظهور چاپخانه و قلم های رایانه ای مدرن در سبک های متفاوت ، خوشنویسی جذابیت خاص خود را در دل افرادی که عاشق نوشتن هستند حفظ کرده است.
تاریخچه خوشنویسی
تکامل خوشنویسی در ایران
ایران مهمترین نقش را در تکامل خوشنویسی داشته است. آثار استادان برجسته ی این رشته به بهترین خوشنویسی های جهان شهره هستند . از ویژگی های ملی مسلمانان ایرانی می توان به پشتکار در یادگیری زیبا نوشتن اشاره کرد . سال هاست که ایرانیان به یادگیری و توسعه این رشته می پردازند . دست نوشته ها ، شعر های ثبت شده بر بناهای تاریخی ، تصاویر به جا مانده از دست نوشته ها گواه می دهد که خوشنویسی برتر در ایران شکل گرفته و سپس به سراسر آسیا نشر پیدا کرده است .
طبق روایات ، علی بن ابن ابی طالب ، شیوه نوشتن خاص خود را داشت. در دوره پس از اسلام این هنر با تقلید از دست نوشته های وی آغاز شد. این سبک نوشتن نه چندان معمول ، به خط کوفی معروف بود این نوع نوشتن به سبکی غالب در تمام متون اسلام تبدیل شد .
در کمتر از 400 سال ، یک سلسله سامانیان سبک جدیدی از کوفی را به نام خط قرمطیان ( خط مقرمط ) معرفی کردند. طرح های گلی ، کتیبه های تزئینی و سایر تزئینات مربوط به زمان این سلسله سامانیان این سبک را نشان می دهد.